Non estou segura de se a causa foi imitar a un porco celta e un paxaro na Alameda, chamar gnomos entre os arbustos, loitar con herbiñas coma se fosemos gladiadores, saltar coma nenas e dar voltas, voltas e máis voltas, que nos quitasen uns extraños unha foto de 'estrangis' coa nosa peor cara despois de darnos un susto ou atoparnos a unha muller cun bigote postizo pola rúa coma se fose o máis normal do mundo.
Todavía non o teño claro pero, e todo hai que dicilo, foi un día xenial.
Esperemos que hoxe se repita.
'Prometeme que nunca deixaremos de xogar'
1 comentario:
PROMETIDO!!!!
CLaro que se repetirá un día así, que creo que o día tan pocho de hoxe nos contaxiou algo o estado de ánimo =)
Unbiconopé anana! :D
Publicar un comentario